‘Als leren je hele leven omvat …’ beschrijft en analyseert de ontwikkelingsgang van het (inter)nationale beleid rond levenlang leren vanaf de jaren zeventig van de 20ste eeuw. Het beleid wijzigde zich in deze periode van een focus op wederkerend, formeel en top-down georkestreerd onderwijs naar een bottom-up gestuurd, leerwegonafhankelijk en gepersonaliseerd leerconcept. Het onderkennen van het belang van het valideren van persoonlijke leerervaringen speelde een cruciale rol om het beleid (eindelijk!) te kunnen integreren en activeren in het dagelijkse leven van burgers en hun organisaties en instituties.
‘Als leren je hele leven omvat …’ beantwoordt drie vragen:
- Hoe ontwikkelde het (inter)nationale beleid zich van een focus op levenlang leren vanaf de jaren zeventig tot de huidige strategie van gepersonaliseerd leren?
- Hoe ontwikkelde de methodiek van het erkennen van verworven competenties (EVC) of het valideren van persoonlijke leerervaringen (VPL) zich binnen dit beleid?
- In welke mate is het beleid rond erkennen/valideren randvoorwaardelijk voor het activeren van het leerconcept van ‘gepersonaliseerd leren’?